Recenzja "Wojna i pokój"

"Wojna i pokój" to powieść historyczna Lwa Tołstoja powstała w XIX w. Rosyjska epopeja narodowa składa się z czterach tomów. Dzieło podzielone jest na dwie części:  pokojową ( tom pierwszy i drugi) oraz wojenną (tom trzeci i czwarty). W swoim dziele autor stara się odpowiedzieć na szereg pytań natury filozoficznej i egzystencjalnej.

Tłem historycznym jest okres panowania Napoleona. Z początku autor skupia się na życiu rosjan. W początkach XIX wieku opisuje życie w dwóch wielkich miastach: konserwatywnej, umierającej Moskwie i tętniącym życiem Petersburgu. Wielowątkowość i duża liczba postaci pozwalają lepiej poznać społeczeństwo tego okresu. Ludzie otwartych, inteligentnych skąpanych w słowie i bogactwie. Tołstoj jednak nie pokazuje jedynie finansowej i politycznej elity Rosji. Wiele uwagi poświęca zwykłym chłopom. Osobom ubogim, niewykształconym, a mimo to kochającym ojczyzne i cara. W książce za głównych bohaterów można uznać: księcia Bołkońskiego, Nataszę Rostow, Pierre'a Bezuchow. Bołkoński to przedstawiciel szlachty o wojskowych korzeniach, jego ojciec dorobił się majątku jako generał. Jest młodym, wykształconym człowiekiem, który zostaje oficerem armi. Natasza to dziewczyna wywodząca się z zubożałej magnaterii. Jej ojciec w skutek nieprzemyślanych decyzji i wystawnego życia roztwonił rodzinny majątek. Pierre jest nieślubnym synem, najbogatszego magnata, Bezuchowa. Bezuchow kochając syna adoptował go na łożu śmierci, oddając mu w spadku cały majątek. Pierre to osoba szykująca odpowiedzi, zafascynowana mistycyzmem. Głównym wątkiem powieści jest romans Nataszy Roztow i Andrzeja Bołkońskiego. Na drodze miłości, staną jednak rodzinne interesy i wojna.

Dzieło w wspaniały sposób pokazuje największy dramat w historii Rosji, wojnę 1812r. Z całą pewnością Tołstoj idealizuje swoje dzieło. Miejscami "wojna i pokój" przypomina "trylogię" Sienkiewicza. Car to dobry ojciec, który własną piersią chroni kraj. Naród rosyjski to patrioci, a każdy z nich z chęcią ginie za ojczyznę. Autor stara się też udowodnić bezsensowność wojny i zabijania. Opisuje także cykliczność dziejów i brak wpływu jednostki na ich przebieg.